W pierwszym poście z serii Hiszpańskich inspiracji przedstawiam Ci biurowiec/ wieżowiec Torre Agbar.
Projekt Jeana Nouvela – architekta z Francji oddany do użytku w 2005 roku.
Kilka ciekawostek na temat projektu:
- Budowa kosztowała 130 milionów Euro.
- Trwała 6 lat.
- Użyto 25 000m3 betonu i 125 ton stali.
- Iluminacja nocna budynku składa się na ponad 4500 paneli LED które mogą działać całkowicie indywidualnie generując programowalne sekwencje oświetleniowe dla całego budynku – od efektów świetlnych po kształty i reklamy. Oświetlenie zostało zaprojektowane przez Yana Karsale
- Budynek składa się z 38 kondygnacji z czego 34 to kondygnacje naziemne, posiada swój parking podziemny.
Wokół budynku zaprojektowane są strefy publiczne
Budynek Torre Agbar krótko po wybudowaniu stał się symbolem Barcelony. Jego oświetlenie, a raczej możliwość jego dowolnego zaprogramowania sprawiła, że budynek jest Barcelońską atrakcją Sylwestrową.
Teraz kilka uwag własnych:
- Dlaczego pisze o Torree Agbar, a nie o Sagrada Familia?
- Dlaczego jestem nim zachwycona?
- Co jest wokół tego budynku czego nie ma wokół większości nowoczesnych założeń powstających w Polsce?
Obejrzałam 10 cykli świetlnych, zrobiłam kilka zdjęć i podeszłam bliżej.
Kiedy już uda się zaprojektować i zrealizować w Polsce ciekawy biurowiec, wieżowiec inwestor pomija kontekst, pomija płynność połączenia budynku z otoczeniem, pomija socjalny aspekt przestrzeni publicznej znajdującej się na terenie działki na której wybudowany jest obiekt.
Dlaczego piszę, że robi to inwestor?
Podejrzewam nieśmiało, że architekt proponuje inwestorowi zagospodarowanie działki czy integrację przestrzeni publicznej wokół budynku, bo taka jest sztuka wykonywania naszego zawodu. Niestety z przyczyn finansowych bądź czystej ignorancji temat zagospodarowania przestrzeni publicznej wokół budynku zostaje pominięty.
Czasami władze miasta narzucają obowiązek zorganizowania takiej przestrzeni, zaprojektowania zagospodarowania obszaru działki który jest dostępny dla każdego, poprawę jakości okolicznych dróg, chodników etc. Odbywa się to o dziwo przeważnie w małych miastach.
Czy tak trudno zagospodarować jest przestrzeń publiczną wokół budynku? Jak widać na powyższym zdjęciu nie musi być to inwestycja wysokobudżetowa. Tutaj widzimy fragment elewacji wieżowca oraz rozrzucone wokół siedziska utworzone z metalowych pomalowanych na kolory światełek Torre Agbar kubików. pomysł łatwy, przyjemny w odbiorze i niezobowiązujący.
Strefa wejściowa do Torre Agbar z zielenią i kolorowymi siedziskami w tle
Ujęcie również od strony wejściowej z widokiem na zieleń miejską i miejsca do siedzenia
Drzewa na placyku stwarzają wrażenie intymności, chronią przed gorącem, oswajają dziką przestrzeń miasta i czynią ją przyjazną dla człowieka
Po drugiej stronie wieżowca – od wjazdu do parkingu podziemnego projektanci otworzyli sztuczną górkę do jeżdżenia na rowerku czy deskorolce. Hiszpanie jak widać nie boją się konfliktu interesów – pracujący w biurowcu i młodzież koegzystują bardzo blisko siebie. Nikomu nie przeszkadza obecność dzieci w sąsiedztwie miejsca pracy dorosłych. To da mnie wyższy stopień określenia „społeczeństwo”.
Zaprojektowany w podobnej konwencji co wieża i strefa wejściowa wjazd na podziemny parking znajdujący się pod powierzchnia działki na której stoi wieżowiec Torre Agbar. Kwestia parkingów podziemnych w Barcelonie to osobny temat który opiszę..
Kilka detali – jak widzisz budynek otoczony jest kurtyną konstrukcji złożonej z niewielkich elementów poziomych. Każdy z nich może być ustawiony pod różnym kątem. To nadaje elewacji dynamiki i zwiększa jej funkcjonalność.
Detal – zbliżenie na dwie warstwy ściany wieżowca.
Wieżowiec Torre Agbar położony jest w biznesowej dzielnicy Barcelony. Jest to miejsce w którym widać ogromny rozdźwięk pomiędzy biedną częścią społeczeństwa a bogatą. W Polsce również mamy sporo takich miejsc, ale pamiętaj, że nie można kwestii dobrego sąsiedztwa rozpatrywać pod kątem równania do gorszego… ;]
Detal przyziemia Torre Agbar – m.in. doświetla parkingu podziemnego.
Miły ogórek Torre Agbar po raz ostatni z perspektywy schodów galerii sztuki z naprzeciwko.
Czy na przykładzie tego budynku widzisz, na czym polega sukces świetnej architektury? Architektury może drogiej, ale takiej która będzie chlubą miasta, mieszkańców i wabikiem na turystów?
Pani Dyrektor Architekt po wycieczce do Hiszpanii ma kilka przemyśleń i zapowiada następujące artykuły:
1. Parkingi publiczne w miastach czyli jak pozbyć się samochodów z chodników
2. Rzecz o miejskich kamienicach i ich architekturze
3. Rzecz o posadzkach miejskich, chodnikach, ścieżkach i przejściach dla pieszych
4. Polska to miły kompromis – Polska na tle Europy
(to jeden z moich postów raczej z przemyśleniami niż architekturą, ale moje ostatnie podróże zmuszają mnie od wyrażenia bardzo pozytywnych konkluzji na temat naszego kraju)
5. Hala Targowa w centrum miasta – coś okropnego może być czymś wspaniałym!
6. Architektura symbolem miasta – dlaczego miasto zawsze chwali się właśnie architekturą?
Miłych nadchodzących jesiennych wieczorów i dużo planów inwestycyjnych na najbliższy rok!
