Wracamy do postów z cyklu „Architektura sakralna”.
Uważam, że brak współczesnej architektury sakralnej w naszym otoczeniu to właściwie gorsze niż brak współczesnej architektury komercyjnej czy mieszkaniowej.
W pierwszym odcinku przedstawiłam Ci parę przykładów dobrej architektury sakralnej, w tym jeden przykład z Polski.
W drugim odcinku pisałam o współczesnym kościele na Teneryfie, który szokuje i zadziwia prostotą i wyglądem tak odmiennym od znanych nam obiektów sakralnych.
Dziś skupię się na architekturze sakralnej połowy XX w., która ukazuję nam jeszcze inną koncepcję sacrum.
***
Modern Church Design – Churches after World War II
Explore modern churches designed after World War II in Europe. New style that emerged after the war was simple, yet touching, helping to experience the divine in the huge space with high ceilings and plain, concrete walls. This style is believed to be controversial, not sacral enough. Not all people accept this modern design, but it can’t be denied that these churches encourage reflection and prayer.
Gdy Europa doszła do siebie po strasznych skutkach II wojny światowej, państwa zaczęły odbudowywać swoje miasta, w tym oczywiście kościoły. Chciano odnaleźć sens pośród szaleństwa niedawno przeżywanej wojny; ludzie próbowali wyrazić swoją duchowość w sposób, który zrywałby radykalnie z tradycją.
Rezultatem było wiele kościołów, które, reprezentują część z najlepiej zachowanych przykładów architektury modernistycznej, choć tak często nie rozumianej przez wiernych.
Fabrice Fouillet sfotografował te piękne kościoły i nazwał serię „Corpus Christi”. Fouillet podkreśla estetykę architektury nowych miejsc i ich hymn ku minimalizmowi, który jest prawdziwą, twórczą inspiracją we współczesnej architekturze sakralnej.
Fotograf zwraca też uwagę na to, że te kościoły zbudowano w latach 1950-1960, lecz wywodzą się z ruchu zapoczątkowanego w latach 20-tych XX w. i popartego przez takich wspaniałych architektów jak Guillaume Gillet, Gottfried Bohm i August Perret.
Są rozproszone po Europie i świecie ukazują inną koncepcję sacrum, duchowość przepełnioną współczesnością, przez co często krytykowaną przez niektórych architektów i część duchowieństwa.
Fouillet tłumaczy, że wybrał te kościoły, aby uchwycić to zerwanie z tradycją architektury trwającą wieki. Wybór materiałów jest ciekawy: żelbeton, plastik, kryształ. We wnętrzach kościołów panuje rozproszone światło,a ołtarz na samym końcu planu przyciąga uwagę widza. Te kościoły przedstawiają idealną symetrię, a ich wysokość stanowią kontrast wielkości sacrum z naszą małością.
