Kwestią sporną jest, czy regularność i powtarzalność jest formą piękna, czy też objawem braku pomysłu. Czy regularność i powtarzalność jest harmonią? Czy ma związek ze spokojem, prostotą formy, może zwięzłością i jasnością przekazu?
Budynek przy ulicy Poznańskiej (róg Wilczej) w Warszawie. Pijąc kawę w skądinąd wspaniałym Lenivcu zaciekawiłam się, jak z pozoru niezauważany przeze mnie obiekt przypadł mi dziś tak bardzo do gustu.
Kiedy na elewacji pojawiało się słońce budynek stawał się niezwykle ciekawy. Ściana – czysta i prosta, podzielona na kwadratowe moduły z wyśrodkowanymi oknami, subtelne płyty okładzinowe dobrane jako mniejsze moduły lub ich powielenia bądź pomniejszenia. Słabo zarysowane podziały w okładzinie mocno podkreślają rzędy parzystych okien.
Kiedy na niebie pojawiały się chmury, zainstalowane w środku rolety ukazywały jeszcze wyraźniej urodę okien – chaotycznie zasunięte-rozsunięte – bez rytmu i ładu, dobrze udawały niebo. Można by nabrać się na to, że ściana jest tylko murem, a za nią jest tylko przestrzeń.
W całym naszym rozgardiaszu formy, bardzo miło było obcować z czymś tak dokładnie wykreślonym- jest to dobry przykład na regularność i powtarzalność.
Pozdrawiam wszystkich serdecznie
Pani Dyrektor
ZOBACZ TAKŻE
WSPANIAŁE STODOŁY ZAMIENIONE W DOMY 6Z9
PRZEBUDOWA EP.4 DOMY W STARYCH MŁYNACH
